Spacerując po łące spotykamy wiele motyli: białe, brązowe, czerwone i inne mieniące się kolorami. Czy wsród tylu barwnych bezkregowców udało Ci się spotkać niebieskiego motyla? Te piękne owady należą do rodziny modraszkowatych, których przedstawiciele posiadają metaliczne ubarwienie w odcieniach: niebieskich, niebieskofioletowych, czerwonopomarańczowych, złocistych, a nawet brunatnych.
Ciekawym gatunkiem fauny Bolimowskiego Parku Krajobrazowego jest modraszek telejus (Maculinea teleius) - wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Jest to niewielki owad, o rozpiętości skrzydeł 34-38 mm. Wierzchnią część skrzydła samca pokrywają niebiesko-skrzące łuski z drobnymi, czarnymi plamkami, u samicy łuski są mniej widoczne. U obu płci wokół skrzydeł rysuje się gruba, czarna opaska. Spodnia część skrzydeł jest brązowa, posiada liczne, czarne, jasno obrzeżone oczka.
Modraszek telejus żyje na wilgotnych łąkach trzęślicowych, torfowiskach niskich oraz torfowiskach węglanowych. W Polsce spotykany jest lokalnie w środkowej i południowej części kraju. Na terenie Bolimowskiego Parku Krajobrazowego stwierdzono stanowisko na polanach Strożyska i Siwica. Jego występowanie uzależnione jest od obecności rośliny pokarmowej gąsienicy i gatunku mrówki, która jest związana z jego cyklem rozwojowym.
Telejus pojawia się w lipcu i sierpniu, wydaje jedno pokolenie w ciągu sezonu. Dorosły owad żywi się nektarem wyki ptasiej (Vicia cracca), sierpika barwierskiego (Serratula tinctoria) i krwiściągu lekarskiego (Sanguisorba officinalis). W początkowej fazie rozwoju, gąsienica żyje w kwiatach krwiściągu, wytwarza slodką wydzielinę, którą lubią mrówki z rodzaju wścieklic. Mrówki (najczęściej Myrmica scabrinodis) przenoszą gąsienicę do mrowiska, tam żywi się ona larwami i jajami gospodarzy, a także zimuje i się przepoczwarza.
Zagrożeniem gatunku jest melioracja i zwiekszenie użytkowania wilgotnych łąk, ale równeż naturalna sukcesja (czyli zarastanie łąk zaroślami). Aby wspomóc gatunek powinniśmy ograniczyć koszenie łąk do jednego razu w roku (najlepiej w sierpniu) oraz usuwać rozrastające się krzewy, co zachowa środowisko na odpowiednim etapie sukcesji.
Oprac. Marta Dziedzioch - wolontariusz w Oddziale Terenowym Bolimowskiego Parku Krajobrazowego
Bibliografia:
- Buszko J., Masłowski J., 1993, Atlas motyli Polski. Częśc I. Motyle dzienne (Rhopalocera), wyd. Grupa IMAGE.
- Garbarczyk H., Garbarczyk M., 2007, Mój pierwszy przewodnik jaki to motyl?, wyd. MULTICO Oficyna Wydawnicza.
- Głowaciński Z., Nowacki J., 2005, Polska czerwona księga zwierząt. Bezkręgowce, wyd. Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk w Krakowie, Akademia Rolnicza im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu.
- Hoffmann H., Marktanner T., 1996, Encyklopedia kieszonkowa. Motyle, wyd. MUZA S. A.
