Pachnica dębowa to gatunek dużego (ok 4 cm długości), ściśle chronionego chrząszcza. Jej ciało jest krępe, brunatne, z oliwkowo metalicznym połyskiem. Spód i boki ciała pokrywają delikatne włoski. Czułki są krótkie, zakończone grzebykowatą buławką. Zamieszkuje dziuplaste, stare drzewa różnych gatunków (m.in. dąb, lipa, olsza, wierzba, klon), z dużym udziałem murszu (próchna) i o dużych średnicach. Samce wydzielają feromony płciowe przyciągające samice. Posiadają one śliwkowo-morelowy zapach, od którego wzięła się nazwa rodzajowa „pachnica”. Owady dorosłe (imago) spotkać można przez kilka tygodni (czerwiec-lipiec) zwykle w bezpośrednim otoczeniu drzewa. Gatunek ten jest najbardziej aktywny ciepłymi popołudniami. Larwa (pędrak o długości do 6 cm) żyje 3-4 lata we wnętrzu próchniejącego drzewa. Poczwarka ukryta jest w kokolicie (długości 5-6 cm) zbudowanym z drobinek próchna oraz odchodów larw zmieszanych ze śliną.
 |
 |
Pachnica dębowa - imago oraz larwa, Fot. K. Nowak
Pachnica dębowa, Film: A. Pruszkowska
Oprac. K. Nowak
