Buławka (buławniczka) rurkowata Typhula fistulosa (Holmsk.) Olariaga
Tegoroczny sezon grzybobrania dobiegł końca. Odchodzi już jesień, podczas której, wyposażeni w wiklinowe kosze, przemierzaliśmy lasy z nadzieją znalezienia wielu pięknych prawdziwków, podgrzybków, koźlarzy i kraśniaków.
Od czasu do czasu, warto jednak spojrzeć na grzyby nie tylko pod kątem kulinarnym, ale także czysto poznawczym. Wiele z nich potrafi bowiem zachwycić swoją formą, barwą, miejscem występowania, czy interesującą biologią. A może by tak zamienić wiklinowy koszyk na aparat fotograficzny?
Interesującym grzybem mogącym wzbudzić szczególne zaciekawienie jest buławka rurkowata. Stosunkowo często znaleźć ją można w ściółce lasów liściastych. Występuje pojedynczo, albo w kępkach na opadłych liściach, rozkładającym się drewnie liściastym, lub rzadziej, bezpośrednio na ziemi.
Owocniki buławek pojawiają się najczęściej późną jesienią. Osiągają do 30 cm wysokości i do 8 mm szerokości. Charakterystyczny dla tych grzybów jest brak kapelusza. Posiadają za to silnie wydłużony, maczugowaty kształt i są puste w środku. Mają szpiczasty, lub zaokrąglony wierzchołek. Za młodu owocnik jest żółtawo-pomarańczowy, później brązowieje i dostaje zmarszczek. Owocnik rozsiewa białe zarodniki.
Do celów konsumpcyjnych się nie nadaje – jest twardy, nie ma smaku i zapachu.
Gatunek znajduje się na czerwonej liście i posiada status R – rzadki, potencjalnie zagrożony wymarciem.
tekst: Adam Świć
