Czyż można przyglądać się czyżom z obojętnością? Ich jaskrawe zielonożółte upierzenie kontrastuje z brązowoszarymi kolorami otoczenia, zimą. Najłatwiej zaobserwować te ptaki, gdy przesiadują stadnie na drzewach. Poza okresem lęgowym są to ptaki towarzyskie. Gromadzą się w stada i w trakcie melodyjnego wabienia się nawzajem przeskakują pomiędzy koronami drzew. W ubarwieniu samców przeważa kolor zielonożółty, na głowie posiadają czarną czapeczkę. Samice są bledsze, szarożółto ubarwione i pozbawione czarnej czapeczki na głowie. Są to ptaki drobne, mniejsze od wróbli i sikorek.
Czyż, czyżyk (Spinus spinus) to prawdziwy akrobata. Podczas przesiadywania na drzewach w poszukiwaniu pokarmu przyjmuje różne pozy. Niekiedy przy karnikach czyże przesiadują całymi stadami, wtedy łatwo zaobserwować ich akrobatyczne zdolności. Zimą żywią się nasionami olch, wierzb, brzóz, świerków i niektórych roślin zielnych. Podczas sezonu lęgowego (który rozpoczynają w kwietniu) ich pokarm stanowią głównie drobne owady i pajęczaki.
W Parku Krajobrazowym Wzniesień Łódzkich jest wiele lasów łęgowych porastających brzegi rzek i strumyków oraz olsów, które stanowią miejsca przesiadywania czyży, w poszukiwaniu nasion olch. Jednakże, niewiele jest na obszarze PKWŁ lasów świerkowych, w których czyże gniazdują podczas sezonów lęgowych, tak więc w niektórych miejscach nieczęsto spotkamy tego barwnego i drobnego ptaka.
