19 września obchodzimy Dzień Dzikiej Fauny, Flory i Naturalnych Siedlisk. Święto to nawiązuje do Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, zwanej potocznie Konwencją Berneńską, która została podpisana 19 września 1979 r. w Bernie. Polska ratyfikowała ją w 1995 roku, czym zobowiązała się do realizowania działań mających na celu ochronę zagrożonych i ginących gatunków oraz ich siedlisk, jak również prowadzenia działań edukacyjnych i rozpowszechniania informacji dotyczących ochrony dzikiej fauny i flory oraz podjęcia międzynarodowej współpracy mającej na celu ochronę gatunków transgranicznych.
To ważne święto – szczególnie w czasach, gdy coraz trudniej jest przyrodzie w obliczu wciąż rosnących potrzeb człowieka. Współdzielona przestrzeń na Ziemi coraz bardziej kurczy się przez działania człowieka, niestety na niekorzyść przyrody.
Dzika flora i fauna odgrywa pierwszorzędną rolę w utrzymaniu równowagi biologicznej, która stanowi naturalne dziedzictwo wartości przyrodniczej, estetycznej, naukowej, kulturowej, rekreacyjnej i gospodarczej. Dlatego należy podejmować wszelkie możliwe działania aby ją zachować i by mogła służyć przyszłym pokoleniom.
Natura to skomplikowany system zależności, gdzie każdy element ma wpływ na inny. Zniknięcie, bądź przekształcenie jednego powoduje dezintegrację całości ekosystemu.
Nie wystarczająca jest ochrona samego zagrożonego gatunku. Aby działania ochronne przyniosły efekt ważne jest aby zadbać o siedlisko gatunku, czynniki je kształtujące, a także powiązania z innymi gatunkami.
Przyroda nie ochroni siebie sama, potrzebne jest tu społeczne zaangażowanie.
